KV Mechelen - Sporting Lokeren: 3-4

Een oud spreekwoord luidt “goed vroeg is niets te laat”.
Met die wetenschap trokken papa Bart en zoon Keanu naar Mechelen, waar ze vóór de anderen uitgebreid veld en kantine konden inspecteren :-)

Reeds in de 2de minuut blokkeerde sterke Arno een Mechelen-aanval waardoor de bal in Jelle’s voet belandde. Die lanceerde op “klassieke wijze” Jordy TGV en diens mooie voorzet werd in 1 tijd op de slof genomen door Timo, die de bal knalhard in de korte winkelhaak keilde: wereldgoal, wat een begin!

In de 9de minuut draait Jona zich mooi los, creëert daardoor de nodige ruimte voor zichzelf waardoor hij klaarkijkend Jordy centraal kan aanspelen. Die had voor een keertje zijn snelheid niet nodig en piloteerde de bal alweer in diezelfde winkelhaak. Eveneens een beauty van een goal!

Op het kwartier speelt Jordy mooi Preben aan: die schilderde de bal met een gemeten voorzet op het hoofd van Timo die de 0-3 netjes binnenkopte.

Mechelen was nergens. De schaarse pogingen werden tot dan toe netjes ontmanteld door een secuur spelend Lokeren-middenveld en -verdediging.
Door de riante voorsprong en het gedacht dat ons niets meer kon overkomen, kwamen er echter wat barstjes in onze organisatie. Na wat gerommel aan de rechterflank devieerde kapitein Senne uiteindelijk de bal in eigen doel.
In die laatste 6 minuten van de eerste helft leek Mechelen wat bekomen van die eerste 3 opdoffers. Hun tegentreffer spoorde hen ook aan de druk wat op te voeren: onder impuls van hun technisch zeer sterke nr. 6 en steeds dreigende nr. 11 werd het warmer en warmer voor ons doel. Net op het moment dat de geel-roden een tweede treffer verdienden, speelde Preben Jordy aan. Die tikte zichzelf vrij en plaatste 2 minuten voor het rustsignaal zeer beheerst de 1-4 tegen de netten.

Onder een warm najaarszonnetje vatten we de tweede helft aan. Wat kon ons op een half uur nog overkomen met een 1-4 voorsprong?
Gezwind trok daarom iedereen naar voor bij de eerste hoekschop. In de daaropvolgende counter stond arme Thomas alleen tegen die snelle en sterke Mechelen-spits. Kjell’s oriëntatie liet hem in de steek en de toegesnelde aanvaller kon simpel binnentikken in het bijna lege doel. Net voor halfweg ging Kjell mooi in de voeten en neutraliseerde daardoor de volgende Mechelse aanvalsgolf. Het reglement zegt dat de doelman binnen de 6 seconden het spel moet hervatten. Kjell draalde enkele secondjes te lang en in plaats van onze jonge doelman daarop te wijzen en een verwittiging te geven, paste de scheids het voetbalreglement op de letter toe en kende hij dus terecht maar – “zeer kleintjes” – een onrechtstreekse vrije trap toe aan de thuisploeg. Licht aangeslagen en sommigen totaal niet beseffend wat er gebeurd was, werd de muur opgesteld. De organisatie in deze fase werd – begrijpelijk – enigszins verwaarloosd, waardoor we voor het eerst dit seizoen een vrije trap-doelpunt te incasseren kregen.
Yellow-Red kreeg vleugels en onze Sporting-youngsters kwamen niet meer uit de omknelling.
Beste Lokeraar, Jelle, slaagde er ook niet in zijn ploegmaats op sleeptouw te nemen en ze ondergingen de laatste 15 minuten een ware martelgang, net zoals de meegereisde supporters: een bal op de paal, een schot op de deklat, een “noodrem-gele kaart “ van Senne, een wereldreflex van Kjell hield de Maneblussers van de gelijkmaker. Met nijpende billen was de opluchting groot toen het laatste fluitsignaal viel. Wàt een 2de helft, wàt een metamorfose van het KV Mechelen team … al waren ze mooi terug in de wedstrijd gefloten door de man in het zwart … dat vond ook de KV-mama met de mooie benen …