Hartige voetbalschotel met lentesausje

U12 dat met Senne en Jelle, twee zeer belangrijke pionnen in de centrale as, door blessure moest missen, bleef voor de vijfde wedstijd op rij ongeslagen. Onze jongens hebben daar hard moeten voor werken. Genk voetbalde knap tot aan het zestienmetergebied. Van daar nam de sterke driemansverdediging (slechts 2 tegendoelpunten in 5 wedstrijden!) over. Ver geraakten onze troepen echter niet. De blauwwitten veroverden snel de bal en bleven aan een hoog tempo de bal rondspelen. Mooi om zien, veel beweging, knap afhaken, kaatsen, krachtig inspelen, de snelheid bleef in alle fasen van het spel hoog.

Het Lokerse middenveld werkte ontroerend hard maar werden stevig, maar correct opgevangen. Na 8 minuten viel de verdiende 0-1, een voorzetschot(?) ging hoog over de anders werkloze Kjell. De bezoekers moesten na 20 minuten van het gas en Lokeren trachtte de bakens te verzetten. Dat zou niet meer lukken voor de rust, Jonathan werd telkens snel onder druk gezet, en had ook geen geluk, twee of drie passen werden tenauwernood nog weggewerkt door de Genkenaars.

De bedrijvige Jordy werd naar buitengedreven door de flankverdediger die keurig backup kreeg van zijn centrale maat. Het verdedigende plaatje bij Genk klopte perfect.


Na de rust nam Sporting evenwel gezwind de wedstrijd in handen. Klaarkijkende Matthijs zorgde voor de aanvoer, feilloos in zijn rug gesteund door Thomas. Genk zag het gevaar van alle kanten opdoemen. Lokeren kende pech na een schitterende collectieve aanval, gelegenheidsmiddenvelder Arno draaide weg bij zijn mannetje, via Matthijs tot bij Jordy die enig mooi de inlopende Preben aanspeelde, de bal ging op de paal, de rebound naast. Genk moest achteruit, drie minuten later verhinderde alweer de paal de gelijkmaker van TGV, de Lokerse 'spionkop' greep zich naar de haren. Toch loon naar hard werken in de 9e minuut, Lokeren pinde Genk vast op de eigen helft, Sander reageerde alert op een poging tot ontzetten van de Genkse defensie, veinsde naar binnen te gaan maar speelde op links Yordi vrij. Die twijfelde niet en joeg de gelijkmaker tegen de touwen. Met dank aan trainer Peter, die Duwardeken gisteren nog op scherp zette. Sporting ging op zoek naar de voorsprong, maar de Genkse verdediging gaf geen krimp meer. Keanu in de eerste helft centraal in de spits, maar perfect in een bikkelaarsrol, kwam Arno vervangen pas terug na ziekte, die na een aarzelend begin een erg sterke 2e helft speelde.

De energietank was bij nagenoeg iedereen, leeg. De beste kans was nog voor de bezoekers, een poging van kortbij ging hoog over. Op basis van de tweede helft kon U12 winst opeisen, maar dat is dan weer afbreuk doen aan een heerlijk voetballend Genks team. We weten dat het niet gebruikelijk is om uitblinkers aan te duiden, maar wat de Sporting verdediging vandaag liet zien, kunnen we niet zomaar voorbij laten gaan. En zeggen dat Timo tot voor kort nog vooraan de dienst uitmaakte, maar net als zijn kompaan Sander op de andere flank alweer een vlekkeloze partij speelde.

Nicolas was de echte uitblinker, steeds rustig en slim uitvoetballend, het maakt hem echt niet uit waar je hem plaatst, 'de witte' staat er. Als je daarachter met Kjell nog één van de beste keepers uit de reeks hebt, dan krijg je weinig tegendoelpunten, ook tegen toppers.
Geen winnaar, behalve wij, de toeschouwers, die zo als altijd in een wedstrijd tussen deze twee teams, een heerlijke pot voetbal voorgeschoteld kregen. Bedankt jongens en proficiat, beide teams!