te weinig roze korrels

Onze jongens hebben gisteren een goede Mitre Cup 2008 afgewerkt. Het laatste tornooi van deze groep, Jonathan, Jordy en Nicolas namen definitief afscheid in de laatste match tegen Tubantia Borgerhout. De cirkel was rond op dit tornooi, we startten namelijk ook tegen de Antwerpenaren.

Degelijk voetbal, te weinig diepgang. Trainer Peter ging verder in zijn zoektocht naar een nr.10 voor volgend jaar. Borgerhout werd nooit gevaarlijk, Lokeren kon dreigen via Simon. U12 kon Tubantia niet wegzetten in dat luttele kwartiertje speeltijd, 0-0.

FC Nieuwkerken St-Niklaas moest er wel aan geloven, Sporting had constant balbezit en kon nu wel scoren via Simon. Mattis speelde op 10 en liet daar fraaie dingen zien, een vette knipoog van trainer Peter deed vermoeden dat het goed was. Enkel met Timo ging het niet goed, hij probeerde nog iets te nemen tegen de toenemende hoofdpijn maar moest even later afhaken met koorts, jammer.

Voor de laatste poulewedstrijd ging U12 het veld op tegen Sparta Rotterdam. Wat de Nederlanders op de mat legden deed een beetje pijn aan de ogen, we schatten dat U12 zowat 80% balbezit had. Het scoren vlotte ook, Jonathan, Jordy, een fantastische goal van Thomas, en een late van Jelle voor 4-0. Een prima partij van Lokeren tegen een zwak Sparta.

In de andere reeks legde Hamme het vuur aan de schenen van Brussels. De Hammenaren wonnen de penalty shoot-out om te bepalen wie nu reekswinnaar werd.

Voor de zoveelste maal moesten we het opnemen tegen de reuzen van Vermeersch. Voor de zoveelste maal weigerde Brussels te voetballen. Lokeren probeerde wel maar geraakte niet over de hoge Brusselse muur die men had opgetrokken. In de laatste seconde werd het helemaal onrechtvaardig, Keanu gaf nota bene de kleinste maar beste Brusselaar onnodig een duwtje in de rug, die ging neer en penalty. De voetbalminnende toeschouwers treurden allen met Sporting mee, maar Brussels ging door.
De hele ploeg zat nog in zak en as tegen RC Genk, vooral Keanu voelde zich rot. Ook Genk zat na de uitschakeling in een dip, en voor het eerst zagen we een partij tussen de twee teams die weinig om het lijf had. Verzorgd voetbal dat wel, maar het tempo lag aan beide kanten te laag. Een verplicht nummer leek het. Behalve de ref, die wilde zich wel in de kijker spelen. Hij gaf een penalty aan Genk nadat Sander correct de bal speelde. Net voor tijd compenseerde hij dat door ook aan onze jongens een strafschop te geven, Arno legde hem netjes in het mandje. Strafschoppen moesten beslissen wie voor plaats 5 mocht spelen, Genk miste de minste penalties en ging door.

Voor de laatste match tegen Tubantia Borgerhout stonden de kopjes wel fris. Preben moest geblesseerd afhaken. Ook nu had Sporting doorlopend balbezit, Jordy, Kasper en Sander legden de 3-0 eindcijfers vast, al had een raid van Senne meer verdiend. Jordy, Jonathan en Nicolas kregen hun verdiende applausvervanging, delegee Gaëtan(die stopt) kreeg nog een afscheidscadeau van de jongens en was daardoor 'gepakt'.

7e plaats, 9 doelpunten voor, 2 doelpunten tegen, slechts 1x verlies na de reglementaire speeltijd. Een hard verdict, vond ook trainer Wim, die eraan hield zijn jongens te komen aanmoedigen voor hun laatste tornooi.

Brussels won het tornooi tegen Club Brugge, op de enige wijze die ze in Brussel kennen, niet voetballen, lange knallen op de dubbele meters vooraan en hopen dat er eentje goed viel. Club voetbalde knap, creëerde de beste kansen maar scoren lukte niet, Brussels kwam slechts tweemaal voor doel maar scoorde wel, jammer voor het voetbal.
Het applaus dat ploegen als Genk, OHL(leuk ploegje, hopelijk volgend seizoen in 1e), Lokeren en Club kregen van de andere teams stond in schril contrast met de stilte die viel toen de hoofdprijs aan Brussels werd uitgedeeld. Voetbal wordt in België geapprecieerd, leuk om weten.

En voetballen gaan we ook volgend seizoen nog doen. Ondanks het feit dat alweer sterkhouders verdwijnen. Simon en Mattis lieten zien over al het nodige te beschikken om dit team iets bij te brengen en hebben mogelijkheden genoeg om na een korte aanpassingsperiode de spelstijl van ons team op te pikken.